- O przyszłości pracy (3-10)
Światu brakuje spójnej i pozytywnej narracji, która wskazywałaby na to, co dalej z pracą. Te uwagi należy odnieść do ostatniej wizji „Przyszłości pracy” autorstwa Międzynarodowej Organizacji Pracy. W konsekwencji uzasadniony jest apel, by MOP w większym stopniu nadążała za współczesnymi wyzwaniami. Nie chodzi przy tym, aby organizacja ta opowiedziała się za schyłkiem pracy jako jedynym przyszłościowym scenariuszem, lecz by w dobie, w której sztuczna inteligencja (szerzej: cyfryzacja) jest projektem niedokończonym, wzięła pod uwagę kontynuację pracy albo jej koniec jako dwie przyszłościowe ewentualności. Takie podejście nie grozi pozostawieniem ludzi samym sobie na wypadek gdyby mieli oni na stałe stracić pracę i dochód.
- Belgijski system wspólnej odpowiedzialności za wypłatę wynagrodzeń – łańcuch wzajemnych powiązań (11-19)
Ze względu na zwiększone wykorzystanie na belgijskim rynku pracy podwykonawstwa i pracowników delegowanych pojawiają się problemy z prawidłowym ich wynagradzaniem. Władze belgijskie często spotykają się z sytuacjami, w których wskazane kategorie pracowników nie otrzymują od pracodawcy, będącego często (pod)wykonawcą przedsiębiorcy belgijskiego, prawidłowego wy-nagrodzenia. W związku z tym w 2012 r. wprowadzono program wspólnej odpowiedzialności, w którym klient lub wykonawca może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za nieprawidłową wypłatę wynagrodzeń pracownikom (pod)wykonawcy, jeżeli ten w sposób rażący nie wywiązał się z obowiązku wypłaty wynagrodzenia pracownikom. W artykule omówiono schemat odpowiedzialności zarówno z praktycznej, jak i teoretycznej perspektywy, dokonując przeglądu jego zastosowania w przypadku polskiego przedsiębiorstwa delegującego.
- Sprawozdanie z konferencji „Zbiorowe prawo pracy czy zbiorowe prawo zatrudnienia? Ochrona praw i interesów zbiorowych osób wykonujących pracę zarobkową poza stosunkiem pracy” (20-24)
3 października 2019 r. na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego odbyła się II Ogólnopolska Konferencja Naukowa z cyklu „Nietypowe stosunki zatrudnienia” pt. „Zbiorowe prawo pracy czy zbiorowe prawo zatrudnienia? Ochrona praw i interesów zbiorowych osób wykonujących pracę zarobkową poza stosunkiem pracy”. Organizatorem konferencji było Centrum Nietypowych Stosunków Zatrudnienia działające przy Katedrze Prawa Pracy UŁ.
- Obowiązek dalszego zatrudniania pracownika przywróconego do pracy do czasu prawomocnego zakończenia postępowania po nowelizacji art. 4772 § 2 k.p.c. - wybrane problemy (25-32)
Ustawą z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy — Kodeks postępowania cywilnego oraz o zmianie niektórych ustaw, która weszła w życie 7 listopada 2019 r., został znowelizowany art. 4772 § 2 k.p.c. Zmiana ta może mieć wpływ na sytuację pracownika, który wniósł do sądu odwołanie od wypowiedzenia lub rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę. Na wniosek pracownika sąd ma możliwość nałożenia w nieprawomocnym wyroku przywracającym pracownika do pracy obowiązek zatrudnienia go przez dotychczasowego pracodawcę do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Ze względu na to, że przywrócenie do pracy ma miejsce wtedy gdy stosunek pracy uległ już rozwiązaniu, a zatrudnienie ma trwać do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, w praktyce powstaje szereg wątpliwości i problemów, w jaki sposób wyrok powinien zostać wykonany przez pracodawcę. Zdaniem autorki pojawia się istotne pytanie, na które odpowiedzi powinien udzielić ustawodawca (nowelizując omawiany przepis), czy „przywrócenie do pracy”, o którym stanowi art. 4772 § 2 k.p.c., wiąże się z roszczeniem o przywrócenie do pracy będącym konsekwencją niezgodnego z prawem lub nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę czy również rozwiązania jej bez zachowania okresu wypowiedzenia.
- Równe traktowanie kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego (38-40)
W wyroku z 12 grudnia 2019 r. w sprawie C-450/18, WA przeciwko Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS), Trybunał Sprawiedliwości UE zajmował się problematyką równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego. Zdaniem Trybunału prawo Unii stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, który ze względu na wkład demograficzny kobiet w system zabezpieczenia społecznego ustanawia prawo do dodatku rentowego w przypadku kobiet mających przynajmniej dwoje dzieci biologicznych lub przysposobionych i otrzymujących rentę składkową z tytułu trwałej niezdolności do pracy w ramach krajowego systemu zabezpieczenia społecznego, podczas gdy znajdujący się w identycznej sytuacji mężczyźni nie mają prawa do takiego dodatku.
- Ubezpieczenie społeczne pracowników-obywateli państw trzecich niebędących członkami Unii Europejskiej (41-42)
Autorka referuje ostatnie rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego (wyrok w sprawie I UK 194/128), w którym Sąd uwypuklił zasadność stanowiska, zgodnie z którym o podleganiu ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w Polsce obywateli państw spoza UE nie decyduje charakter dokumentu uprawniającego do pobytu w Polsce, lecz fakt stałego przebywania na terytorium RP.
- Przegląd Dzienników Ustaw za 2019 r. od poz. 2338 do poz. 2566 (47-49)
- Przedsądowy etap ustalenia liczby członków organizacji związkowej (33-37)
Przedmiotem glosy jest orzeczenie Sądu Najwyższego, w którym Sąd badał charakter prawny umowy o rozłożenie na raty należności z tytułu składek, zawieranej pomiędzy ZUS a płatnikiem składek. Sąd uznał, że jest to umowa cywilnoprawna, co umożliwia stosowanie przepisów prawa cywilnego do oceny jej właściwego wykonania. W glosie przedstawiono argumenty przeciwne temu stanowisku. Poddano analizie podstawy normatywne działań organu administracji, w zależności od tego czy dotyczą one działań publicznoprawnych (imperium), czy dokonywania czynności prawa cywilnego. Omówiono wzorzec kompetencji administracyjnej oznaczający uprawnienie i obowiązek działania organu w sferze publicznoprawnej oraz wzorzec kompetencji generalnej leżący u podstaw zasady swobody umów zobowiązaniowych podmiotów prawa cywilnego.
- Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2019 r., III UK 178/18, dotyczącego normatywnego charakteru umowy o rozłożenie na raty należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (43-46)
Przedmiotem glosy jest orzeczenie Sądu Najwyższego, w którym Sąd badał charakter prawny umowy o rozłożenie na raty należności z tytułu składek, zawieranej pomiędzy ZUS a płatnikiem składek. Sąd uznał, że jest to umowa cywilnoprawna, co umożliwia stosowanie przepisów prawa cywilnego do oceny jej właściwego wykonania. W glosie przedstawiono argumenty przeciwne temu stanowisku. Poddano analizie podstawy normatywne działań organu administracji, w zależności od tego czy dotyczą one działań publicznoprawnych (imperium), czy dokonywania czynności prawa cywilnego. Omówiono wzorzec kompetencji administracyjnej oznaczający uprawnienie i obowiązek działania organu w sferze publicznoprawnej oraz wzorzec kompetencji generalnej leżący u podstaw zasady swobody umów zobowiązaniowych podmiotów prawa cywilnego.
- Recenzja książki Piotra Grzebyka Od rządów siły do rządów prawa. Polski model prawa do strajku na tle standardów unijnego i międzynarodowego prawa pracy (50-52)
Praca i Zabezpieczenie Społeczne - cały wykaz