- O powstawaniu i zapobieganiu niepełnosprawności
W badaniach na temat zjawiska niepełnosprawności dostrzec można asymetrię. Znacznie więcej badań poświęca się problemem bytowym osób z niepełnosprawnościami oraz metodom ich wspierania i aktywizowania. Mniej natomiast – zapobieganiu powstawania zagrożeń zdrowia prowadzących do niepełnosprawności. W artykule wskazuje się na to, że badania na temat prewencji niepełnosprawności powinny być wielodyscyplinarne oraz prowadzone w odniesieniu do przebiegu oraz miejsc życia. To wymagałoby też stosowania podejścia longitudinalnego. Odpowiednio do tej propozycji odnotowane zostały przykłady badań spełniających sformułowane wymagania, a także wytyczne WHO i innych wyspecjalizowanych organizacji na temat stosowania jednoznacznych definicji, tworzenia krajowych zbiorów informacji oraz mobilizowania do uczestnictwa w odpowiednich bazach na szczeblach międzynarodowych.
- Zagrożenie ubóstwem gospodarstw domowych z osobami z niepełnosprawnościami
Celem artykułu jest problemowa analiza w świetle dostępnych danych statystycznych zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych osób z niepełnosprawnościami. Przeprowadzone analizy wskazują, że dochody w gospodarstwach domowych osób z niepełnosprawnościami są w dużej mierze uzależnione od transferów społecznych, a ich dynamika jest znacznie niższa aniżeli w gospodarstwach osób bez niepełnosprawności. Poziom dochodów w znacznej mierze chroni przed ubóstwem skrajnym, jednak narażenie na ubóstwo relatywne w ostatniej dekadzie stale rośnie. Porównując strukturę wydatków gospodarstw domowych osób z niepełnosprawnościami i pozostałych, widać wyższy poziom wydatków na potrzeby związane ze zdrowiem. Jest to przesłanką do wyższego progu dostępu do świadczeń rodzinnych dla tych gospodarstw.
- Polityka wspierania zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami w wybranych krajach świata
Prawo osób z niepełnosprawnościami do uczestnictwa w życiu gospodarczym to m.in. prawo do zatrudnienia i partycypacji w stosunkach pracy. Polityka wspierania zatrudniania osób z niepełnosprawnościami odnosi się do działań zorientowanych na rynek pracy i wzmacnianie możliwości zatrudnieniowych tej kategorii społecznej. Polityka taka nastawiona jest na równoległe stosowanie kilku lub nawet kilkunastu instrumentów aktywizujących. Przeanalizowano prawne instrumenty wspierania pracodawców osób z niepełnosprawnościami w 10 krajach, w tym 8 z UE, takich jak: Belgia (Bruksela i region stołeczny), Chiny, Czechy, Francja, Japonia, Hiszpania, Niemcy (Brandemburgia), Luksemburg, Słowacja, Włochy. Analizę wzbogaca też opis instrumentów stosowanych w innych krajach świata, o ile godne były uwagi. Szczególny nacisk położono na pokazanie rozwiązań systemowych, które pozwalają na czasem odmienne niż w Polsce wspieranie zatrudnienia. W analizie zostały opisane instrumenty najciekawsze i najlepiej funkcjonujące, które w ramach danej polityki realizują zasadę wyrównywania szans i walki z dyskryminacją oraz umożliwiają zatrudnienie osoby z niepełnosprawnościami.
- Osoby z niepełnosprawnością intelektualną na tle innych rodzajów niepełnosprawności
Niepełnosprawność jest pojęciem pojemnym, obejmującym różne rodzaje niepełnosprawności, różne możliwości życiowe osób niepełnosprawnych oraz różne potrzeby publicznego wsparcia. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną należą do grupy specyficznej. Nie mieszczą się w głównym nurcie działań wspierających i aktywizujących osoby niepełnosprawne. Mimo że jest to grupa niewielka (około 1%), to także wymaga troski, której w dotychczasowym systemie polityki społecznej wobec osób niepełnosprawnych nie uzyskuje. W artykule wskazano przykłady działań publicznych zarówno niekorzystnych, jak i korzystnych dla dobrostanu osób niepełnosprawnych intelektualnie. To mogłoby stanowić początek przygotowania projektu trafnych działań publicznych wspierających tę grupę ludności.
- Aktywność opiekunów rodzinnych osób starszych w czasie pandemii COVID-19
Artykuł poświęcony jest różnym wymiarom aktywności opiekunów rodzinnych osób starszych w okresie pandemii koronawirusa. Badania oparte są na analizach ilościowych oraz jakościowych obejmujących kilka sfer aktywności opiekunów: bezpośrednio związanej z opieką, prozdrowotnej, cyfrowej i zawodowej. Wyniki pokazują, że okres pandemii sprzyjał intensyfikacji aktywności opiekuńczej, czemu towarzyszyło ograniczenie dostępu do zewnętrznego wsparcia formalnego i nieformalnego oraz ograniczenia w różnych formach uczestnictwa opiekunów poza trybem kontaktów zdalnych. Utrudniona i ograniczona aktywność prozdrowotna i uczestnictwo w relacjach społecznych oraz przeciążenie opieką i często większe niż przed pandemią osamotnienie mogły prowadzić do pogorszenia dobrostanu opiekunów na wielu poziomach i tym samym powinny być przedmiotem refleksji i oddziaływania po stronie podmiotów polityki społecznej. Ważnym elementem aktywności okazało się poruszanie się w świecie nowych technologii cyfrowych, co pozwoliło na realizację różnych funkcji, ale też miało swoje ograniczenia. Niejednoznaczny okazał się natomiast wpływ pandemii na możliwości aktywności zawodowej opiekunów.
Polityka Społeczna - cały wykaz